"Når landet mørknar" av Tore Kvæven nominert til Brageprisen

Tore Kvævens episke roman med handling frå Grønland, Når landet mørknar,  er nominert til Brageprisen i kategorien skjønnlitteratur. Boka som kom ut i mars vart kalla eit mesterverk av kritikarane og fekk gjennomgåande svært gode meldingar. 

Tore Kvæven (f. 1969) bur i Sirdal i Vest-Agder. Han debuterte i 2011 med Hard er mitt lands lov. Han har også skrive barenboka Kameljegeren (2013). Når landet mørknar kom i 2018, og er hans andre roman. Tore Kvæven er saubonde og lærar

Mesterlig norsk roman! Tore Kvævens nye historiske roman om menneskene i middelalderen er så mesterlig og makeløst skildret at VGs anmelder måtte lese noen kapitler flere ganger.

Tom Egeland, VG

En helt utrolig roman! ... «Når landet mørknar» er en på alle måter stor fortelling. Når dette skrives er det ennå tidlig vår, men det er ingen dristig spådom at den kommer til å overleve bokhøsten.

Fartein Horgar, Adresseavisen

... ein stor forfattar i ein sjanger som er heller sjeldan i vår tid. ... Det gjekk ikkje lang tid før eg vart fanga. Stoffet, handlinga og språket fengsla meg. Å lese Kvæven er ikkje ulikt å lese ei islandsk ættesoge. 

Emil Otto Syvertsen, Fædrelandsvennen

... en imponerende dannelsesroman fra vikingtida. ... bunnsolid innsikt i vikingkulturen; fra detaljer om mat, skikker og klær til vikingenes mentalitetshistorie, æres- og hevnkulturen.

Cathrine Krøger, Dagbladet

Når landet mørknar er en fascinerende fortelling om det barske livet på Grønland i middelalderen, og Kvæven overbeviser igjen med sine kunnskaper, innsiktsfulle og sammensatte personportretter og heftige sceniske fremstillinger, skrevet fram i et friskt, melodiøst nynorsk som kler stoffet og tidsepoken godt.
Sigmund Jensen, Stavanger Aftenblad

Meir om boka:

Året er 1293. Den unge guten Arnar Vilhjalmson ror i si første kvalrossjakt. Etter jakta står der ei jente framfor han. Ho kastar eit blikk på dyret han har felt. Blikket hennar er trassig, og orda er hånande. Etterpå snur ho seg og spring, utan å sjå seg tilbake. Ho heiter Eir.

I den norrøne Vesterbygda på Grønland har ei uro snike seg inn. Kvalrossen som gjorde folket her rike, har trekt seg unna. Skipa som segla hit frå Noreg og Island for å drive handel, er sjeldnare å sjå. Grønlendingane sine eigne farkostar er i forfall. Menneska spør seg: Er dette dei siste tider?

Arnar drøymer om ein dag å byggje seg eit skip og segle mot landa i vest, der tømmer og jern og trua på framtida finst. Og i den draumen finst Eir. I jakta på framtida er Arnar villig til å trasse både sin eigen høvding, sine eigne gudar og lovene i landet.