Uithuiszetting bedreigt 235 gezinnen per week in Vlaanderen

In 2016 werden in Vlaanderen 12.242 huurders bedreigd met uithuiszetting, bijna 400 meer dan in 2015. Er waren ook meer daklozen met een referentie-adres, een adres dat hen helpt om hun rechten te behouden.* De Vereniging van Vlaamse Steden en Gemeenten (VVSG) herhaalt daarom haar vraag om onder meer de laagste inkomens op te trekken tot minstens het niveau van de Europese armoedegrens, en de huurpremie en –subsidie uit te breiden voor wie toch op de private huurmarkt aangewezen blijft.

In 2016 werden in Vlaanderen 12.242 huishoudens bedreigd met uithuiszetting, bijna 400 meer dan het jaar voordien en quasi evenveel als in 2010. Het gaat dan om huurders waarvan de verhuurder naar het vredegerecht stapt om het huurcontract te laten ontbinden, vaak omdat de huur niet betaald wordt. Het vredegerecht verwittigt de OCMW's in de hoop dat zij nog een oplossing kunnen vinden maar doorgaans is het conflict dermate geëscaleerd dat een oplossing moeilijk wordt. In de praktijk eindigt het geschil dan met het verlaten van de woning, al dan niet gedwongen. Mensen komen dan terecht bij familie, vrienden, crisisopvang of tenslotte, de straat. Bijna 4.000 mensen die op straat leven, kregen in 2016 een referentieadres van het OCMW, bijna 1.200 meer dan in 2014 (van 2.735 naar 3.917).

Tabel: dreigende uithuiszettingen 2010-2016

Het inkomen van veel van deze huurders is te laag om basiskosten als huur en energie te betalen. "Wie een leefloon of een andere minimum-uitkering heeft, moet nu vaak meer dan 40% van zijn inkomen aan huur besteden, zeker op de private huurmarkt. Daar komt dan ook nog water en energie bij. Dat is vragen om problemen," zegt Rudy Coddens, voorzitter van de afdeling OCMW's bij de VVSG. Ook tussenkomsten in de huur die OCMW's geven lossen de problemen niet ten gronde op. OCMW's moeten ook meer mogelijkheden krijgen om mensen met woonproblemen te begeleiden. "Een uithuiszetting lost niets op, er is immers geen alternatief beschikbaar," aldus Coddens.

De OCMW' s vragen de centrale overheden dan ook te zorgen voor:

• hogere minimumuitkeringen met voldoende spanning met inkomen uit arbeid
• uitbreiding van de huursubsidie en -huurpremie
• betere werking van het Huurgarantiefonds dat verhuurders (tijdelijk) beschermt tegen wanbetaling van hun huurders.
• oprichting van een Centraal Huurwaarborgfonds
• ondersteuning van de OCMW's om mensen met woonproblemen te begeleiden en oplossingen te zoeken.

Zowel centrale overheden als lokale besturen moeten ook nog meer inzetten op betaalbare en sociale woningen.

* Cijfer gebaseerd op eigen VVSG-bevraging OCMW-barometer-woonbeleid 2016.