Charlotte Frogner debuterer som teaterregissør

Med Marjas jord - ei absurd komedie med alvorlege undertonar – debuterer Det Norske Teatrets skodespelar Charlotte Frogner som teaterregissør på Scene 3.

MARJAS JORD
av Oleg Bogajev
NOREGSPREMIERE TORSDAG 3. FEBRUAR KL. 20.30 
PÅ SCENE 3

I 2009 blei Frogner heidra med prisen for årets gjennombrot under utdelinga av Komiprisen for rolla som ei slags gamal utgåve av seg sjølv i framsyninga Evig ung. Denne gongen har ho instruert tre av sine skodespelarkollegaer i kunsten å vere gamal dame – i ei absurd, russisk samtidskomedie om tre gamlingar som trur at mennene deira vender levande tilbake frå krigen.

Komisk tristesse

Marja, den eine av damene, ligg på det siste, og venninnene Serafima og Praskovja har funne fram ei kiste dei lurer på om ho er i form til å legge seg ned i sjølv. Serafima hadde eigentleg kjøpt kista til si eiga begraving, men no trengte Marja den, så da fekk den bli hennar. Kisteloket har ho vore nøydd om å fyre med, så da tek dei to handlekraftige damene dodøra, den høver nesten like bra til lok.

Så døyr Marja – men dagen etter er ho tilbake i livet. Ikkje berre det – men ho har fått eit syn. I løpet av natta var mannen hennar på besøk, og han fortalde at alle mennene skulle vende tilbake frå krigen, lys levande! Med dette startar ein snodig roadtrip med tre utgamle russiske damer og ei ku. Og på vegen møter dei både Hitler og Stalin. 

LES MEIR: – Arbeidet med dette materialet har jo vore spesielt med den eskalerande konflikten i Ukraina som bakteppe. Denne forteljinga slår meg som dessverre altfor aktuell, seier Charlotte Frogner.

Eit nasjonalt traume

Dramatikaren Oleg Bogajev sa alt i 2016, da har skreiv eit bidrag til den nattelange teaterframsyninga Andre verdskrigen – natt i verda, at vi stod på randen av ein ny verdskrig. I Russland er nok kjensla av dette enno sterkare enn her i Noreg. Likevel er det eit alvor også vi kjenner på her heime. Bogajev meiner vidare at det berre er ein ting russarar kan vere stolte av frå det førre århundret, og det er sigeren over Hitler. Men den kosta. Nesten kvar einaste familie i Russland mista ein far, ein bror eller ein son. Hans eigen familie er ikkje noko unntak. Men sjølv om hans eigen familie og heile nasjonen ber på dette traumet, ser han ikkje krigen berre som tragisk – den er også komisk.

Marjas jord er ei absurd og brutal påminning om krigens offer og følger, i ei tid da krigen nok ein gong kastar trugande skuggar over Europa.